GRZYBICA - CO TO TAKIEGO?

Grzybica to jedna z wielu chorób, których spectrum działania jest bardzo szerokie. Grzybica może dotyczyć zarówno skóry jak i narządów wewnętrznych. Bywa choroba towarzyszącą innym, ale także główną. Może być wywoływana przez około 200 gatunków mikroskopijnych grzybów.


 W JAKI SPOSÓB ATAKUJĄ DROŻDŻAKI CANDIDA?

Kilka wieków temu nikt nie słyszał o epidemii chorób spowodowanych przez drożdżaki z rodzaju Candida, która obecnie przetoczyła się przez kraje wysoko uprzemysłowione. Kiedy delikatna równowaga pomiędzy dobrymi bakteriami w ciele a drożdżakami zostanie naruszona, pojawiają się liczne symptomy, począwszy od mniej uciążliwych ze strony przewodu pokarmowego, takich jak wzdęcia, gazy i zespół nadwrażliwego jelita, aż do poważniejszych, takich jak łuszczyca, zapalenie okrężnicy i choroba Crohna.

Nadmierny rozwój drożdżaków powoduje uszkodzenia jelit i ma działanie podobne do trucizny. Toksyny wyprodukowane przez drożdżaki natychmiast wchłaniane są przez jelita i zaczynają siać spustoszenie.

 

TRUCIZNY UWALNIANE PRZEZ DROŻDŻAKI

Na przykład drożdżak bielnik biały (Candida Albicans) uwalnia do organizmu ponad 80 różnych trucizn. Najbardziej trujące z nich to acetaldehyd i etanol. Np acetaldehyd jest niezwykle trujący dla mózgu, powoduje utratę pamięci, depresję, problemy z koncentracją i chroniczne zmęczenie.

Dr med. Don Colbert "Usuń toksyny"


Męczysz się z grzybicą paznokci, stóp, skóry, narządów rozrodczych?
Z dużym prawdopodobieństwem cierpisz również na grzybicę ogólnoustrojową!

Pozbądź się grzybicy "od środka", aby móc raz na zawsze zapomnieć o zewnętrznych jej objawach!


NAJCZĘŚCIEJ ZACZYNA SIĘ OD DROŻDŻYCY JELITA GRUBEGO

Drożdżyca jelita grubego to stan nierównowagi ilościowej drobnoustrojów jelita grubego, w którym drożdżaki odgrywają rolę dominującą nad innymi mieszkańcami tego środowiska.

W normalnych warunkach drożdże Candida zajmują niewielką przestrzeń w środowisku jelita grubego, gdzie rywalizują z pozostałymi drobnoustrojami o cukry proste, którymi się odżywiają.

PRZYCZYNY DROŻDŻYCY JELITA GRUBEGO

  • Spożywanie nadmiernej ilości cukrów prostych i złożonych.
  • Połykanie pożywienia bez dokładnego pogryzienia go.
  • Stosowanie leków wpływających na zmniejszenie ilości wydzielanych soków żołądkowych i na obniżenie ich kwasoty.
  • Przyjmowanie antybiotyków, sulfonamidów i chemicznych preparatów farmaceutycznych w ostrych i przewlekłych chorobach infekcyjnych oraz stosowanie chemioterapii i radioterapii w procesie leczenia chorób  nowotworowych.
  • Przyjmowanie preparatów hormonalnych oraz hormonalnych środków antykoncepcyjnych.

GRZYBICA OGÓLNOUSTROJOWA

Grzybicą ogólnoustrojową należy nazwać stan osłabienia systemu odpornościowego, w którym przestaje on pełnić swoją rolę ochronną przed rozwojem zakażenia grzybiczego, a choroba obejmuje stopniowo kolejne narządy wewnętrzne organizmu. Właśnie w takim stanie osłabienia nieszkodliwy drożdżak Candida przeistacza się w agresywnego, patologicznego grzyba-pasożyta.

NERWICA, ALERGIE, ZESPÓŁ JELITA DRAŻLIWEGO, REFLUKS ....

Grzybicze zakażenia ogólnoustrojowe są niesłychanie niebezpieczne, gdyż w początkowej fazie rozwoju ukrywają się pod maską innych chorób i traktowane są przez medycynę akademicką jako odrębne i samodzielne schorzenia – nerwice, alergie, przewlekłe zapalenie zatok przynosowych, refluks żołądkowo-przełykowy bądź dwunastniczo-żołądkowy, zespół jelita drażliwego, grzybice paznokci czy też skóry, i tak dalej, i dalej. Proces leczenia grzybicy ogólnoustrojowej jest długotrwały i wymaga wielu wyrzeczeń, ale wyleczenie tej podstępnej i niezwykle niebezpiecznej choroby jest możliwe!


SPRAWDŹ CZY NIE CIERPISZ NA GRZYBICĘ OGÓLNOUSTROJOWĄ I DOWIEDZ SIĘ JAK Z NIĄ SKUTECZNIE WALCZYĆ.

WYKONAJ MIKROSKOPOWE BADANIE ŻYWEJ KROPLI KRWI

ZAPISZ SIĘ NA BADANIE


ETAPY ROZWOJU GRZYBICY OGÓLNOUSTROJOWEJ

ETAP I

 Grzybica jelita grubego.

  1. Osłabienie systemu odpornościowego,
  2. Powstanie osłabionych komórek w tkance jelita grubego,
  3. Kiełkowanie przez to drożdżaków Candida i powstanie grzybni, zwanej grzybicą jelita grubego
  4. Zakażenie błony śluzowej jelita grubego i przedostanie się grzybów Candida do krwioobiegu, czego wynikiem jest grzybica ogólnoustrojowa.

Na tym etapie istotną rolę pełni system odpornościowy.

W pobliżu zakażenia gromadzi się duża liczba białych krwinki i niszczy drobnoustroje, nie dopuszczając do zakażenia całego organizmu, ale jeśli nasza immunologia jest osłabiona i doszło do zaburzenia prawidłowego składu flory bakteryjnej jelit zwanej dysbakteriozą lub dysbiozą, np. w trakcie stosowania terapii antybiotykami, zostają zniszczone bakterie przyjazne dla naszego środowiska i dochodzi do grzybicy ogólnoustrojowej. Obecność przyjaznych drobnoustrojów z grupy Lactobacillus acidophilus i Bifidobacterium bifidum, przywartych do nabłonka jelitowego powoduje, że drożdżaki Candida nie mogą się łatwo do niego przytwierdzić, przeistoczyć w grzyby i wnikać do ściany w głąb jelit, doprowadzając do zakażenia całego organizmu.

Objawy grzybicy jelita grubego to:
wzdęcia, gazy, nieprzyjemny zapach z ust.

ETAP II

Grzybica ogólnoustrojowa-przedostanie się do krwi

  1.  Drożdżaki Candida wykorzystują chwilowe osłabienie organizmu i przedostają się przez wrota zakażenia najczęściej jelita do krwioobiegu. Z prądem krwi roznoszone są po całym organizmie, gdzie szukają dogodnego miejsca do zakiełkowania i przeistoczenia się w grzyby.
  2. Objawy grzybicy uogólnionej to : pleśniawki jamy ustnej, zakażenie układu moczowego, grzybicze zapalenie pochwy, nasilone objawy napięcia przedmiesiączkowego, wysypki skórne i trądzik, alergie: pokarmowe, na kurz, pleśnie, środki chemiczne, skłonność do przeziębień, zapaleń gardła i angin, suchy kaszel, częste zapalenia oskrzeli, przewlekły nieżyt zatok obocznych nosa, zapalenie płuc na tle grzybiczym.
  3. Nasilone objawy dodatkowe to: bóle głowy, migreny, bóle mięśni i ścięgien, zespół przewlekłego zmęczenia, grzybica paznokci, łuszczyca, bóle reumatyczne

ETAP III

Rozwój grzybicy ogólnoustrojowej, rozrastanie się w organizmie grzybni i toksyny podtruwające mózg.

  1. W wyniku kolejnego osłabienia organizmu z drożdżaków kiełkujących w różnych miejscach powstają grzybnie, które emitują silne toksyny uszkadzające i podtruwające mózg.
  2. Objawy na tym etapie to psychika: zaburzenia koncentracji i brak możliwości skupienia uwagi, utrata nabytych zdolności np. gry na instrumentach, nienadążanie za tokiem myśli naszych rozmówców, roztargnienie, zapominalskość, złość, agresja w stosunku do otoczenia, trudności w zapamiętywaniu, zaniki pamięci, myśli o śmierci, głęboka depresja, stany lękowe i nerwowość, fobie, bezsenność, koszmary senne, chrapanie, zaburzenia oddychania, bezdechy.
  3. Z powodu objawów ze sfery psychiki, chorzy najczęściej poddawani są leczeniu psychiatrycznemu, rozpoznawany jako zespół maniakalno-depresyjny, psychozy i schizofrenię. Powodem takiego stanu są oczywiście emitujące silne toksyny grzyby Candida.

ETAP IV

Zaburzenie pracy organów wewnętrznych i gruczołów wydzielania wewnętrznego oraz toksemia.

  1. Objawy ze strony przewodu pokarmowego: wzdęcia, gazy, wymioty, biegunki lub zaparcia, niezdolność do wysiłku fizycznego i psychicznego, wysypki skórne o nasilonym przebiegu.
  2. Toksemia organizmu w wyniku zablokowania krwionośnych naczyń włosowatych poprzez dużą ilość drożdży i w konsekwencji: obniżenie temperatury ciała, zimne poty, niemiarowość, przyspieszenie pracy serca (tachykardia), uczucie duszności, przyspieszenie oddychania , napady lęku.
  3. Radykalny spadek wydolności systemu odpornościowego. Organizm staje się bezbronny i poddany na infekcje wirusowe i bakteryjne.

ETAP V

Pasocznica drożdżakowa, czyli sepsa.

  1.  Zakażenie wszystkich narządów wewnętrznych i mimo podjęcia leczenia, polegającego na zniszczeniu grzyba Candida oraz wzmocnieniu sił odpornościowych w większości przypadków kończy się śmiercią.

Wnioski

  1. Charakterystycznym etapem w procesie ekspansji grzybów Candida jest drożdżyca jelita grubego,

    przyczyniająca się do pokonania bariery ochronnej organizmu, jaką jest błona śluzowa przewodu pokarmowego, co umożliwia drożdżakom Candida wniknięcie do krwiobiegu i zakażenie całego ustroju, zapoczątkowując proces zagrzybiania, zwany grzybicą ogólnoustrojową.

  2. Drugi wypływa bezpośrednio z pierwszego. Wystąpienie grzybicy w jakimkolwiek miejscu należy uznać za objawy grzybicy ogólnoustrojowej.

Źródło: A.Janus: Nie daj się zjeść grzybom Candida


MOŻESZ MIEĆ WŁAŚNIE GRZYBICĘ !

WYKONAJ MIKROSKOPOWE BADANIE ŻYWEJ KROPLI KRWI

ZAPISZ SIĘ NA BADANIE


PODSUMOWANIE

Miejscowe leczenie objawów grzybicy – bez usunięcia grzybicy ogólnoustrojowej – jest pozbawione sensu.

KIEDY MOŻEMY PODEJRZEWAĆ GRZYBICĘ?

NAJCZĘSTSZE OBJAWY:

Układ nerwowy

  • trudności w zapamiętywaniu, przyswajaniu wiedzy i w nauce,
  • stan chronicznego zmęczenia,
  • niepokój i roztargnienie,
  • zmienność nastroju, napady leku, paniki i płaczu,
  • uporczywe stany depresyjne, depresja maniakalna,
  • brak koncentracji
  • nerwowość, wybuchowość, niecierpliwość,
  • bóle i zawroty głowy,
  • zaburzenia snu i bezsenność,
  • autyzm,
  • nadwrażliwość psychiczna na kosmetyki, substancje chemiczne, dym tytoniowy i perfumy.

Narządy ruchu

  • osłabienie i bóle mięśni,
  • mrowienie w kończynach,
  • zaburzenia koordynacji ruchowej,
  • obrzęk ścięgien i stawów,
  • sztywność i bóle stawów,
  • reumatyczne zapalenie stawów.

Układ pokarmowy:

  • rozdrażnienie z równoczesną chęcią jedzenia słodkich rzeczy,
  • niedowaga lub nadwaga,
  • spękane usta i biały nalot na języku,
  • nieprzyjemny zapach z ust,
  • suchość w ustach i gardle,
  • metaliczny smak w ustach,
  • nietolerancje i alergie pokarmowe,
  • wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
  • zaparcia lub biegunki,
  • nieokreślone bóle brzucha,
  • burczenie, przelewanie, gazy jelitowe,
  • trudności w trawieniu składników pokarmowych,
  • zgaga,
  • swędzenie i pieczenie w okolicy odbytu, śluzowate stolce,
  • żylaki odbytu.

Układ moczowo - płciowy:

  • nawracające niebakteryjne zapalenia pęcherza moczowego i dróg moczowych,
  • częste oddawanie moczu,
  • uczucie pieczenia i swędzenia w czasie oddawania moczu,
  • zapalenie prostaty,
  • impotencja,
  • zanik popędu płciowego,
  • niepłodność,
  • częste poronienia,
  • napięcie przedmiesiączkowe,
  • kurcze i bóle w okresie miesiączkowania.

Skóra:

  • sucha skóra i łuszcząca się,
  • nadmierna nocna potliwość skóry,
  • obrzęk skóry twarzy - najczęściej poranny,
  • zimne ręce i stopy, obniżona temperatura ciała, poniżej 36,6°C,
  • kruche i zabrązowione paznokcie,
  • pokrzywka,
  • egzema (wypryski skórne),
  • pseudołuszczyca,
  • nawracające grzybice skóry,
  • utrata włosów,
  • trądzik,
  • nieprzyjemny zapach skóry stóp.

Układ oddechowy:

  • problemy z zatokami,
  • częste infekcje bakteryjne i wirusowe,
  • zapalenia uszu,
  • płytki oddech, uczucie braku powietrza,
  • dychawica oskrzelowa (astma),
  • czucie zapchanego nosa i wyciekanie wydzieliny,
  • ból gardła i nieustanne pochrząkiwanie,
  • podrażnienie krtani,
  • chrypa, pogorszenie głosu,
  • przewlekły suchy kaszel z tendencją do zaostrzenia się,
  • nieustanne odpluwanie lepkiej, szarej lub brązowej wydzieliny,
  • sztywność i uczucie napięcia w klatce piersiowej.

Narząd wzroku:

  • pieczenie i łzawienie spojówek,
  • ciemnie plamki przed oczyma (mroczki),
  • zaburzenia widzenia pod postacią rozmazywania się obrazu.

Źródło: A.Janus: Nie daj się zjeść grzybom Candida

RODZAJE GRZYBIC

Grzybice wewnętrzne i zewnętrzne 

Medycyna akademicka dzieli grzybice na ogólnoustrojowe i zewnętrzne. Nie jest to do końca prawidłowy podział, gdyż często pierwotne ogniska zakażenia grzybic zewnętrznych znajdują się wewnątrz organizmu. Leczenie grzybic zewnętrznych polega na likwidowaniu objawów zewnętrznych lekami działającymi miejscowo. Tylko niektórzy lekarze zwracają uwagę na to, że źródłem tych schorzeń mogą być zainfekowane wcześniej narządy wewnętrzne. 
Bardzo często sami chorzy nie zwracają uwagi na objawy zakażenia wewnętrznego, ale są zaniepokojeni wtórnymi zewnętrznymi objawami infekcji np.:białym nalotem na języku, bólem i nalotami w obrębie gardła lub zapaleniem wałów paznokciowych.

Grzybice jamy ustnej i gardła

Grzybica jamy ustnej i gardła jest zaliczana przez medycynę klasyczną do zakażeń zewnętrznych. Pierwotne ich źródło jednak tkwi wewnątrz organizmu. Obrazem infekcji grzybiczej są zmiany zapalne jamy ustnej, gardła i niekiedy przełyku. Chorują na nie najczęściej dzieci oraz osoby w podeszłym wieku, noszące protezy zębowe. Choroby te pojawiają się częściej u palaczy tytoniu, w nabytych zespołach niedoboru odporności – u osób po przeszczepach narządów wewnętrznych, poddanych leczeniu immunosupresyjnemu oraz AIDS. 

Grzybice skóry

Patogenne drożdżaki (grzyby Candida) nie należą do fizjologicznej flory zdrowej i zadbanej skóry. Osiedlają się na niej tylko wtedy, gdy napotkają sprzyjające warunki do swojego rozwoju. Skóra pokryta rogową warstwą naskórka oraz jej przydatki tj. włosy i paznokcie, stwarzają trudne warunki do kolonizacji i rozwoju grzybów. Inwazji skóry dokonują tyko te gatunki grzybów, które mają własności keratynofilne - o powinowactwie do białka keratyny. W początkowej fazie rozwój grzyba przebiega bezobjawowo, dopóki nie przeniknie do świeżo wytworzonej keratyny wywołując miejscowy stan zapalny, czego następstwem jest pojawienie się wykwitu grzybiczego na skórze. Równolegle z tym procesem rozwija się odporność organizmu na to zakażenie, co często prowadzi do samowyleczenia nawet głębokich zmian na skórze. 

Grzybica paznokci

Najczęstszym objawem grzybicy paznokci jest zanokcica (paronychia) charakteryzująca się występowaniem ostrego lub przewlekłego stanu zapalnego tkanek miękkich otaczających paznokieć, wywołanego z reguły przez Candida albicans lub C. parapsilosis. Najczęściej dochodzi do infekcji u ludzi mających częsty kontakt z wodą – pomywaczy, sprzątaczek itp. Proces obejmuje początkowo 1- 2 paznokcie, a następnie dalsze. Wiodącymi objawami zakażenia są: ból i obrzęk wału paznokciowego, okresowe sączenie wydzieliny ropnej. Boczny brzeg płytki paznokciowej może być podminowany treścią ropną i oddzielony od tkanek miękkich. Paznokcie z czasem stają się żółto - zielonkawe, tracą połysk, ulegają przerostowi i rozwarstwieniu, począwszy od ich brzegów zewnętrznych.

Grzybica przewodu pokarmowego

Grzybica przewodu pokarmowego, jeszcze niedawno stanowiła stosunkowo rzadki problem kliniczny. Ostatnio obserwuje się ją coraz częściej, co pozostaje w związku z rozpowszechnieniem leków przeciwwrzodowych obniżających pH żołądka, antybiotykoterapii oraz z powiększaniem się grupy chorych z obniżoną odpornością - nowotworowych, poddawanych leczeniu cytostatykami, AIDS itp. Grzybicę przewodu pokarmowego należy uznać za schorzenie oportunistyczne. Termin ten używany jest wobec drobnoustrojów, które wywołują chorobę wówczas, gdy w organizmie toczy się jakiś pierwotny proces chorobowy – miejscowy lub ogólny. Wyzdrowienie po zakażeniu nie pozostawia specyficznej odporności i kolejna infekcja może pojawić się, jeśli siły odpornościowe organizmu ulegną ponownie osłabieniu

Grzybica przełyku

Grzybice przełyku są groźne dla zdrowia i życia. Znane są przypadki pojawienia się grzybicy przełyku jako powikłanie leczenia choroby wrzodowej lekami zmniejszającymi kwasowość żołądka. Po ich odstawieniu i zastosowaniu leczenia przeciwgrzybiczego infekcja ustępuje, co wskazywać na to, że naturalny reflux soku żołądkowego zawierającego kwas solny może odgrywać rolę zabezpieczającą przełyk przed zakażeniem. Strzępki grzybni wrastają w ścianę naczyń krwionośnych, wywołują ich uszkodzenia i stają się przyczyną krwotoków.

Grzybica żołądka i dwunastnicy

Ponieważ drożdżaki bytują w przewodzie pokarmowym jako flora saprofityczna, w związku z tym lekarze nie biorą ich pod uwagę jako czynnika zakaźnego. Niekiedy błona śluzowa żołądka jest ogniskiem pierwotnym rozmnażania się drożdżaka i miejscem rozprzestrzeniania się infekcji na cały organizm. Dla niektórych drożdżaków - Candida albicans i C. glabrata, normalna kwasowość soków żołądkowych nie stanowi żadnej przeszkody do ich rozwoju. Istotnymi przyczynami sprzyjającymi ich rozwojowi w obrębie żołądka są: leczenie antybiotykami i sterydami, odżywianie pozajelitowe, zabiegi chirurgiczne, niedoczynność tarczycy, przytarczyc i nadnerczy.

Grzybica jelit

Drożdżaki chorobotwórcze są mniej wrażliwe na działanie kwasu solnego żołądka niż niechorobotwórcze i w związku z tym mogą przedostać się poza obręb żołądka i kolonizować jelito cienkie i grube. 
Osłabienie funkcjonowania systemu odpornościowego ułatwia zagnieżdżeniu się drożdżaków w jelitach i penetrację ich ściany po przekształceniu się w grzyba. Czynnikiem sprzyjającym temu jest tzw. dysbioza - zaburzenie w składzie naturalnej flory bakteryjnej jelit.

Grzybica tchawicy i oskrzeli

Postaci tej grzybicy towarzyszy kaszel, krwioplucie i wykrztuszanie śluzowej galaretowanej wydzieliny często podbarwionej na brązowo. Rozpoznanie tej choroby jest możliwe podczas bronchoskopii, kiedy widoczne są białe naloty pokrywające błonę śluzową tchawicy i oskrzeli. Objawem towarzyszącym tej chorobie są często pleśniawki jamy ustnej. W przypadkach nie leczonych choroba ta może przejść na tkankę płucną.

Grzybica płuc

Choroba ta powstaje jako następstwo przejścia grzybicy z oskrzeli na tkankę płucną lub jest następstwem posocznicy wywołanej komórkami drożdżaka. Grzybicy towarzyszy uporczywy suchy kaszel, wykrztuszanie śluzowej wydzieliny często podbarwionej na brązowo, narastająca duszność i gorączka. Chorzy są najczęściej w ciężkim stanie. Zmiany w obrazie radiologicznym są rozsiane i przypominają gruźlicę prosówkową, mogą zajmować cały płat płuca. Pojawiać się mogą w obszarze płuc pojedyncze ropnie.

Zapalenie grzybicze cewki moczowej

Objawy chorobowe grzybiczego zapalenia cewki moczowej nie są charakterystyczne i są nimi: pieczenie i bolesność podczas oddawania moczu. Rozpoznanie stawia się na podstawie bezpośredniego badania mikroskopowego wydzieliny z cewki moczowej oraz posiewu mikologicznego. Zakażenie cewki moczowej u kobiet występuje częściej niż u mężczyzn z przyczyny anatomicznej - cewka moczowa jest w bezpośrednim sąsiedztwie zakażonej grzybicą pochwy.

Zapalenie grzybicze gruczołu krokowego

Wystąpieniu grzybiczego zakażenia gruczołu krokowego u mężczyzn sprzyja założony na stałe cewnik moczowy i zaleganie moczy w pęcherzu moczowym. Czynnikiem infekcyjnym może być drożdżak Candida albicans. Obawy stanu zapalnego nie są charakterystyczne, a grzyb Candida jako przyczyna zakażenia nie jest najczęściej brany pod uwagę. Wykrycie drożdżaków (komórek grzyba) w wydzielinie z gruczołu krokowego jest możliwe za pomocą badania mikroskopowego i posiewu mikologicznego. 

Grzybicze zakażenia narządów rodnych u kobiet 

Czynniki etiologiczne Czynnikiem etiologicznym zakażenia narządów płciowych jest głównie Candida albicans, a także C. tropicalis, C. kefyr, C. guilliermondii, C. glabrata, C. krusei i inne.

W ostatnich latach obserwowany jest znaczny wzrost liczby zachorowań u kobiet i przyjmuje się, że obecnie co czwarte zakażenie narządów płciowych jest spowodowane zakażeniem grzybiczym. Najwięcej zachorowań notuje się wśród kobiet między 16 a 30 rokiem życia. Zdecydowanie najczęściej grzybica dotyka kobiety – 60% wszystkich zachorowań, w znacznie mniejszym stopniu mężczyzn - 20% oraz dziewczynki i chłopców (razem) - 20%. 

Zakażone kobiety odczuwają jedynie lekki świąd w okolicy ujścia zewnętrznego pochwy, zwłaszcza przed miesiączką i nieświadome zagrożenia stanowić mogą źródło zakażenia dla swojego partnera. Schorzenie często ma przebieg ostry lub przewlekły i nawrotowy z okresami poprawy i pogorszenia. Objawy grzybicy zwykle rozwijają się szybko i gwałtownie, czemu towarzyszy ból, świąd i pieczenie w obrębie pochwy, które często nasilają się po stosunku płciowym. Błony śluzowe pochwy i sromu są obrzęknięte i zaczerwienione, a na ścianach pochwy zwykle widoczne są punktowe, rozsiane białe serowate naloty. Równocześnie pojawiają się piekące, gęste i serowate upławy przypominające ścięte mleko, lub rzadkie i wodniste. Objawom tym towarzyszy ból i pieczenie przy oddawaniu moczu oraz ból podczas stosunków płciowych. Zakażenie przechodzi często ze śluzówek na skórę warg sromowych, uda, krocze, pępek, pachwiny, okolice podsutkowe oraz przestrzeń międzypośladkową wywołując obrzęk tkanek i nieprzyjemne objawy pieczenia i świądu. Ma zwykle charakter typowego wyprzenia grzybiczego, często z krostkowymi wykwitami na obrzeżach stanu zapalnego. Oprócz pochwy zaatakowane chorobą mogą być również: szyjka macicy, gruczoł przedsionkowy, pęcherz i cewka moczowa. Przewlekająca się grzybica sprzyja powstaniu nadżerki szyjki macicy i pochwy, niosące zagrożenie rozwojem komórek nowotworowych. 

Nierzadko pierwotnym źródłem choroby jest zakażone jelito grube, a objawy grzybicy pochwy są jedynie wynikiem przerastania strzępkami grzybni narządu rodnego. Uważam, to za jedną z przyczyn braku skuteczności leczenia nawrotowych zakażeń grzybiczych pochwy. Podobne zjawisko występuje również w przypadku zapalenia pęcherza moczowego, kiedy strzępki grzybni przerastają jego ścianę ze strony pochwy lub jelita grubego, wywołując stan zapalny i dolegliwości bólowe. Zatem likwidowanie objawów zapalenia pochwy preparatami przeciwgrzybiczymi działającymi miejscowo jest z tego powodu często nieskuteczne, przynosząc jedynie krótkotrwałą ulgę.

Grzybicze zakażenia narządów płciowych u mężczyzn

Do wystąpienia zakażenia grzybiczego narządów płciowych u mężczyzn dochodzi podczas stosunku płciowego z zakażoną partnerką. Skłonni do zakażenia są mężczyźni chorujący na cukrzycę oraz stosujący przewlekłą antybiotykoterapię. W wielu wypadkach zakażenie nie daje jakichkolwiek dolegliwości, jednak mężczyźni stają się nosicielami drożdżaka Candida (komórek grzyba), który zakaża gruczoł prostaty, skórę narządów płciowych i napletka. Podczas stosunku płciowego i ejekulacji, kontakt z zakażonym nasieniem, mężczyzny może spowodować zarażenia partnerki. Inną przyczyna infekcji może być tylko bezpośredni kontakt fizyczny z zakażonym partnerem i sprzyjają temu mikrourazy błon śluzowych czy skóry. 

Typowymi objawami zakażenia grzybem Candida są białe naloty na żołędzi, połączone ze świądem oraz nieprzyjemnym pieczeniem, zaczerwienienie skóry prącia, śluzówki żołędzi i napletka. Pojawić się też mogą rumieniowo - złuszczające ogniska stanu zapalnego, nadżerki, wykwity satelitarne na obwodzie zaczerwienienia. W związku ze stanem zapalnym istnieje możliwość pojawienia się stulejki. U wielu mężczyzn, zakażenie prostaty wywołuje jej stan zapalny, powiększenie i przykre dolegliwości bólowe pod postacią bolesnego parcia na mocz, częstego oddawania moczu, pieczenia w cewce moczowej podczas oddawania moczu oraz bólu podczas ejekulacji.

źródło: janus.net.pl


SPRAWDŹ CZY NIE CIERPISZ NA GRZYBICĘ OGÓLNOUSTROJOWĄ I DOWIEDZ SIĘ JAK Z NIĄ SKUTECZNIE WALCZYĆ.

WYKONAJ MIKROSKOPOWE BADANIE ŻYWEJ KROPLI KRWI

ZAPISZ SIĘ NA BADANIE


Uwaga

Badanie Mikroskopowe Żywej Kropli Krwi nie jest badaniem medycznym z zakresu diagnostyki laboratoryjnej.

Wykonywane jest wg metodyki prof. dr G. Enderleina, który obserwował, jak pod wpływem zmian środowiskowych formy niepatogenne mikroorganizmów (np. Candida Albicans) zmieniają się w formy patogenne.  Enderlein określał je jako „wysokozróżnicowane formy bakteryjne i grzybicze”. Oczywiście w świetle współczesnej wiedzy nie możemy twierdzić, że we krwi występują bakterie lub grzyby (poza stanem septycznym), opisujemy tylko terminologię, której używał Enderlein podczas analizy obrazu krwi w mikroskopie.

Metoda służy do oceny „stanu czynnościowego” krwi. Na podstawie tego badania nie określa się rozpoznania konkretnej jednostki chorobowej, tylko zdolności adaptacyjne oraz aktualny stan patofizjologiczny organizmu.

TOP